We krijgen een zomerbaby

Heb je al gehoord van mijn kind dat we een zomerbaby krijgen? *slik* die had ik ff niet zien aankomen……
Waarom raakt zulk nieuws mij toch elke keer? Waarom ben ik de rest van de dag dan opeens van slag?  Het gras bij de buren lijkt dan opeens altijd groener. Zou dit gevoel ooit nog overgaan?
Het lijkt alsof er een nieuwe babyboom weer gaande is in mijn omgeving. Een paar baby’s zijn alweer geboren en van het weekend mag ik weer zo’n kleintje vasthouden. En ik ben ook oprecht blij voor hun maar ergens knaagt dat gevoel toch. Waarom heeft het nooit bij ons mogen gebeuren? Waarom lijkt het krijgen van een baby altijd zo zaligmakend?
Ik heb echt vrede ermee dat een tweede kindje er niet meer zal komen.  De volgende dag heb ik weer alles gerelativeerd en kan ik me weer focussen op dat fantastische eigenwijze kind dat we toch hebben mogen krijgen. Dit is echt het beste voor ons gezin.
Maar toch blijft het me raken. Misschien omdat er toch wat oudere moeders ertussen zijn, vaak voor de derde keer zwanger. Zo oud ben ik nog niet en het kan dus toch…
Blijkbaar is het loslaten van een kinderwens toch moeilijker dan ik dacht.